—
Ja, het zit erin, het plaatje. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het lijkt wel goed te gaan. Ik moet natuurlijk niet op een houtje gaan zitten bijten, want dat lukt nog niet. Ik kan nog geen echte kracht zetten, want dat is dan toch weer behoorlijk gevoelig op de plaats van de getrokken tand. Maar voorlopig ziet het er goed uit. Dus nu over op andere zaken.
Heel voorzichtig probeert de zon hier door te breken. Ik moedig hem luidkeels aan, maar hij komt wat traag op gang. Ach, ook voor de zon is het maandag, zal ik maar denken. Ik vind echter wel, dat hij wat harder zijn best zou moeten doen, want ik ben bang dat door het koude en sombere weer van de laatste tijd, onze vissen het niet overleefd hebben. Vorig jaar hebben ze geen problemen gehad door de vorst, maar nu ligt het anders. Manlief heeft al een aantal keren gecheckt, maar geen vis kunnen ontdekken. Het wordt tijd dat het ijs verdwijnt van de vijver. Ik heb echter net gelezen dat er weer een koudeperiode aankomt. Arme vissen. (kleine update: ik heb net zelf even gekeken en twee kleine visjes gezien, dus in ieder geval zijn ze niet allemaal verdwenen)
Vanochtend vond ik een kort, maar droevig mailtje in mijn mailbox. De man van mijn nicht in Australië is gisteren overleden. Hij is 82 jaar geworden. Wij hebben hem leren kennen tijdens ons eerste bezoek aan Down Under, in 1999. We hebben toen bij ze gelogeerd en een aantal heerlijke en gezellige dagen beleefd. Ook tijdens ons tweede bezoek zijn we een week bij ze geweest. Toen was onze jongste zoon er ook bij. Die kon zo goed met de man overweg, dat was echt prachtig om te zien. Later toen een andere zoon met zijn (toen nog) vriendin een jaar in Australië was om te werken en rond te treken, was ook hij van harte welkom om te komen logeren. Ook zij hebben een geweldige tijd gehad. Het vreemde is, dat je zo ontzettend welkom bent, terwijl je elkaar toch helemaal niet kent. Je weet toch niet wie je in huis haalt. Maar daar geldt gewoon, dat iedereen die van ver komt, kan blijven logeren. Een prachtige instelling, die ik hier niet zou durven uitproberen.
Maar Cees is niet meer. Moge hij rusten in vrede.
Sinds vorige week donderdag zijn er wat problemen met het internet. Zo is het beschikbaar en zo is het weer weg. Ben je net ergens mee bezig en floep! lig je der weer uit. Is knap lastig, maar hopelijk blijft het nu lang genoeg actief om dit stukje te kunnen plaatsen.
—
ifyouwannaknowme 
zegdanniets said,
18 februari 2013 bij 2:04 PM
Ik hoop dat hij rustig is gegaan.
xxx
rietepietz said,
18 februari 2013 bij 3:51 PM
Nou het stukje plaatsen is in ieder geval gelukt!
Dus tóch met de mond vol tanden vandaag 😉
Gecondoleerd met het verlies van dit “verre” familielid . In landen waar de afstanden héél groot kunnen zijn is men inderdaad gewend dat je mensen onderdak moet bieden als zij de moeite nemen je te bezoeken.
Ook onze zoon in de USA heeft regelmatig “familie van familie/bekenden” te logeren,zo gaat dat daar nou eenmaal en niemand ziet daar iets vreemd in,ook onze nuchtere Hollandse zoon niet .
Gelukkig was hij van huis al gewend dat een ” een paar man te slapen leggen” altijd kon .
hartelijkehothulk said,
18 februari 2013 bij 5:56 PM
Een mooie leeftijd zeggen ze dan.
Maar het verlies is altijd daar!
De vissen komen wel weer, zo ook het internet, en………….de LENTE !
Aniek said,
18 februari 2013 bij 7:52 PM
Elk afscheid betekent de komst van een herinnering..
Wat heeft u deze man hartelijk omschreven, mooi om te lezen!
Melody said,
18 februari 2013 bij 8:43 PM
Allereerst gecondoleerd dan maar meid, sterkte hoor!
Op onze vijver ligt ook nog steeds een stuk ijs…. ik zie de vissen eronder rondzwemmen…
Hier vandaag geen zon gezien… de wind was guur en het is nog steeds koud buiten brrrrrr
ingeding said,
18 februari 2013 bij 10:17 PM
het was hier vandaag heerlijk aan ’t strand! maar later vanmiddag weer een hert in de tuin, dus het gaat vast nog vriezen..
82 is een mooie leeftijd, maar het blijft toch altijd nog te vroeg.
succes nog met je plaatje!
Trees said,
19 februari 2013 bij 12:52 AM
Gecondoleerd Trui… Maar 82 is eigenlijk helemaal nog niet oud.
Fijn dat je plaatje nu zijn werk doet, als je maar uitkijkt hè.
Die vissen hebben zich gewoon verstopt in de modder onderin de vijver, daar overwinteren ze. Het voorjaar komt er aan hoor!
Desire said,
19 februari 2013 bij 5:13 PM
Je bericht is luid en duidelijk overgekomen 🙂
Gelukkig dat de boel in je mond weer op z’n plek zit, dat leeft toch een stuk prettiger. Nu hopen dat de gevoeligheid ook gauw verdwenen is.
Zowel de mensen als de dieren zijn weer toe aan een beetje warmte, bijkomend nadeel is dat ook alle insecten weer te voorschijn komen … maar die nemen we dan maar op de koop toe 😉
De man van je nicht moet een hartelijke man geweest zijn en zo moet je hem denk ik ook in herinnering houden, gecondoleerd en sterkte in ieder geval.
Mirjam Kakelbont said,
20 februari 2013 bij 9:24 PM
Gecondoleerd Trui. Het blijft een verlies, hoe oud iemand ook is. En waarom is leeftijd bepalend of iemand gemist mag worden?
Fijn dat het eerste begin met je plaatje er is. Die twee grote plaatsen zijn ook niet in één dag gebouwd 🙂 Sterkte, hoor!
Leo's mening said,
21 februari 2013 bij 10:57 AM
Een verhaal met vele zaken in een. Sterkte met de reparaties. Deelneming bij het verlies. En wat de vissen betreft, hoe kouder het wordt, hoe dieper die vissen wegduiken. Die overleven het vaak beter dan je denkt. Bloedhitte is een veel groter probleem voor ze….
friesenfruitig48 said,
24 februari 2013 bij 6:52 PM
Allereerst nog gecondoleerd Trui, fijn dat je/jullie van die mooie herinneringen hebben….
Dan hoop ik met je dat het goed mag blijven gaan met je ‘plaatje’….
ik zal voor je duimen
Wij hebben ook een vijver(tje) met vissen en waar wij ieder voorjaar weer tegen aan lopen zijn niet de vissen die dood gaan maar de dode kikkers die we uit de vijver moeten halen steeds weer een trieste aanblik, maar ik weet ook niet hoe ik dit moet voorkomen……
Liefsss, Hanny
geesje said,
25 februari 2013 bij 12:53 AM
Alsnog gecondoleerd Trui. Ik weet hoe of jij hier van slag kan raken. Je bent een lieverd!!! Ik weet dat!
Succes met dat plaatje, nu kom je natuurlijk zeker weer een kaasplankje met ons delen op een terrasje in Ootmarsum!!!! Nog ff en we gaan weer Trui!